‘NIKS DOEN IS GEEN OPTIE’

Journalist, presentator en schrijver Milouska Meulens (49) zet zich al jaren in voor een groenere en rechtvaardigere wereld. Hoe blijft zij hoopvol in deze tijden van toenemende ongelijkheid en klimaatverandering? ‘Ik put hoop uit de generatie van mijn kinderen. Zij gaan de straat weer op.’

Ze arriveert lopend op de afgesproken tijd en plaats. ‘Ik doe deze week alles te voet’, zegt ze. Het is een challenge van het burgerinitiatief 52wekenduurzaam.nl dat mensen wil stimuleren tot duurzamer gedrag met elke week een andere uitdaging. Dit jaar doen er voor het eerst een hele rits bekende Nederlanders mee, onder wie dus Milouska.

Ze wordt vaak benaderd voor dit soort initiatieven, zegt ze. ‘Maar ik zeg alleen ja als ik vind dat het iets toevoegt aan een betere wereld.’

Zoals 52wekenduurzaam?

‘Ja. Dat is bovendien ook iets dat helpt om niet moedeloos te worden: iets doen. Of nog beter: samen iets doen. Dit initiatief stimuleert dat en maakt het heel praktisch en klein. Niks doen vind ik sowieso geen optie, maar ik geloof ook echt in alle beetjes helpen. Als iedereen een beetje doet, scheelt dat al een heel stuk. En door mijn deelname, en vlogs daarover, kan ik hopelijk ook anderen inspireren. Eerder heb ik bijvoorbeeld ook vlogs gemaakt over koken met restjes. Want ik ontdekte dat wat voor mij volkomen vanzelfsprekend is: geen eten verspillen, dat voor andere mensen helemaal niet is.’

Dat je nooit eten weggooit, heeft dat ook te maken met het feit dat je bent opgegroeid in armoede?

‘Misschien indirect. Doordat we vroeger weinig, en soms helemaal geen geld hadden, werd mijn moeder heel creatief. Rijst die we ’s avonds over hadden, ging de volgende dag in de pannenkoeken. Als de jam bijna op was, deed ze er water bij en dan hadden we limonadesiroop. Dat heb ik wel van haar overgenomen. Ik kan het echt niet over mijn hart verkrijgen om eten weg te gooien – en weet er altijd wel wat lekkers van te maken.’

De armoede in Nederland groeit weer, ook onder kinderen. Hoe komt dat bij jou binnen?

‘Ik vind dat heel heftig. Veel mensen denken dat ik in armoede ben opgegroeid omdat ik op Curaçao ben geboren en daar tot mijn tiende heb gewoond. Daar waren we ook arm, maar hadden we met minder geld meer te eten omdat er overal fruit en groenten groeiden. Pas in Nederland, toen mijn moeder er alleen voor kwam te staan met vier kinderen, hadden we het echt krap. Soms aten we alleen rijst met boter en we hadden ook wel eens geen gas en licht. Dat kinderen dat nu nog steeds meemaken in een rijk land als Nederland, dat vind ik onvoorstelbaar. Zeker omdat ook het aantal miljonairs groeit. En die betalen maar 20 procent belasting over hun vermogen terwijl de belasting op arbeid soms wel 40 tot 60 procent is! Hoe kan Nederland een land zijn geworden waarin we dat normaal zijn gaan vinden?’

De FNV maakt zich er hard voor om de belasting op vermogen op z’n minst gelijk te krijgen met die op arbeid. En liefst hoger.

‘Dat is mooi, maar ik denk dat we nog verder moeten gaan, dat we toe moeten naar een economie die gebaseerd is op sociale rechtvaardigheid en klimaatrechtvaardigheid in plaats van op steeds meer economische groei. Het resultaat van het kapitalisme is namelijk: steeds minder voor steeds meer mensen en steeds meer voor steeds minder mensen. Plus een verwoeste aarde. Een uitgewerkt idee heb ik niet hoor, maar een basisinkomen lijkt me een goede eerste stap. Dat kán, dat is allemaal onderzocht. En daar worden we allemaal beter van.’