‘HET LEVEN IS WEER GAAN STROMEN’

Op haar 74e gaat journalist en presentatrice Catherine Keyl (76) na enige aarzeling in therapie. Het helpt haar enorm. ‘Er zaten nog allerlei blokkades en die zijn nu weg.’

Aan de buitenkant is het leven van Catherine Keyl enerverend en succesvol. Als verslaggever voor diverse actualiteitenprogramma’s reist ze - vaak als eerste en enige vrouw - in de jaren ’80 de hele wereld over. En als presentatrice van haar eigen middagshow Catherine trekt ze meer dan een miljoen kijkers per aflevering. Maar haar fundamentele gevoel van ‘niet goed genoeg zijn’ blijft. ‘Ik kon er nooit van genieten. Er was altijd een stem die zei: “Je bent niks, je kan niks, je stelt geen zak voor, niemand vindt jou aardig”.’

Vader

De bron van die ‘stem’ ligt in haar jeugd en met name bij haar Joodse vader die in de oorlog in het verzet en in een kamp zat. Hij is onvoorspelbaar in zijn gedrag. Zo kan hij soms zomaar uitvallen of in woede ontsteken over ‘het kamp’. ‘Meestal als de kamer vol visite zat met het gebak op schoot’, vertelt Keyl in het boek Oorlogsvader. Een herinnering, dat ze in 2020 schreef.

Goedkeuring

Naar zijn drie dochters - met name naar Catherine, de oudste - is hij zeer kritisch en veeleisend. ‘Ik kon nooit iets goed doen. Als ik met een acht thuiskwam, zei hij: "Waarom is het geen negen?" Hij wilde dat ik overal de beste in was.’ Dus zet ze altijd nog een tandje bij. Alles om maar zijn goedkeuring te krijgen. Daar heeft ze mede haar succesvolle carrière aan te danken, denkt ze.

Therapie

Maar genieten van haar succes lukt dus niet. Toch aarzelt ze als een bevriende collega haar naar aanleiding het boek Oorlogsvader adviseert om EMDR-therapie te volgen. Dit is een therapievorm voor mensen die last blijven houden van een of meer schokkende ervaringen.

Voelen

Uiteindelijk laat ze zich overhalen en daar is ze achteraf heel blij mee. ‘Er zaten nog allerlei blokkades en die zijn nu weg. Zo ben ik er mijn hele leven van overtuigd geweest dat mijn vader niet van mij hield, ondanks dat hij op zijn sterfbed in 1986 had gezegd: “Je weet toch dat ik altijd veel van je heb gehouden?” Dus ik wíst wel dat die overtuiging niet klopte, maar pas na de EMDR kon ik het ook echt voelen.’

Stromen

Natuurlijk heeft ze wel eens gedacht: had ik dit maar veel eerder gedaan. Maar het is ook gegaan zoals het is gegaan. En ze is vooral blij dat ze het alsnog is gaan doen. Denk dan ook nooit dat je er te oud voor bent, of dat het ‘nu niet meer hoeft’, zegt ze. ‘Het heeft mij echt enorm geholpen. Ik heb het gevoel dat het leven opnieuw is gaan stromen.’